XX. Yüzyıl Fransa Edebiyatı, XX. yüzyılda Fransız edebiyatı, kendi dilini tartışmaya koyuldu, çeşitli yapıtlarda daha gerçekçi bir dile doğru yöneliş başladı. Proust’un A la recherche du terups perdu’sünde (Geçmiş Zaman Peşinde), Celine’in Voyage au bout de la nuit’sinde (Gecenin Sonuna Yolculuk), Raymond Roussel’in Locus Solus’ünde, Andre Breton’un Nadja’sında anlatılan şeyler, kendini ve insanı tartışan dilin kendisinden başka […]
XIX. Yüzyıl Fransa Edebiyatı ROMANTİZM. Napolyon yönetimi süresince, edebiyat da özgürlük gibi imparator tarafından bastırıldı, ama karşı safta yer alan iki büyük yazar, Madame de Staelve Chateaubriand romantizme ışık tuttular. Madame de Stael büyük Alman yazarlarını Fransızlara tanıtırken, bir yandan da romantik edebiyatın övgüsünü yaptı. Chateaubriand hıristiyandinini överek katolikliğin yeniden doğuşunu etkiledi. Napolyon imparatorluğunun çökmesiyle […]
XVIII. Yüzyıl Aydınlanma Çağı Fransa Edebiyatı, XVIII. yy. gerçekte Louis XIV’ün ölümüyle (1715) başladı ve 1789 Fransız Devrimi’yle sona erdi. Bu süre içinde, klasik dönemde yakınlaşan usçuluk ve hıristiyanlık birbirinden kesin biçimde ayrılarak çatışmaya başladı. Yüzyılın ikinci yarısında duygulu ve coşkun bir edebiyat doğdu: Bu, romantizmin ilk belirtilerinden biriydi. Romantik hayalgücüne dönüş ve yabancı edebiyatların etkisi […]
XVII. Yüzyıl Klasik Dönem Fransa Edebiyatı, XVII. yy’da ortaya çıkan klasik dönem, Eski Yunan ve Latin yazarlarının yapıtlarında var olduğuna inanılan sağlam bir beğeni ve akıl idealine verilen önemle dikkati çekti. Bu yüzyılın edebiyatı, seçkin bir azınlık edebiyatının daha çok halka seslenen bir edebiyata, bireysel fantezilerle dolu bir sanatın kişisel olmayan bir sanata karşı çıkışı gibi […]
XVI. Yüzyıl Fransa Edebiyatı, Rönesans, XVI. yy’a Rabelais’nin doğalcılığı, Ronsard’ın epikurosçuluğu, Montaigne’in kuşkuculuğuyla üçlü bir atılım getirdi. Eskiçağ yazarlarının tanınmasına önem veren hümanistlerin, bir çeviri çalışmasına giriştikleri görüldü (sözgelimi, Amyot’nun Plutarkhos’tan yaptığı çeviriler) Guillaume Bude, Henri Estienne, Etienne Pasquier gibi bilgin ve filologlar, dil incelemelerine başladılar. joachim Du Bellay’in Defense et İllustration de la Jangue française’i […]
XIV. ve XV. YÜZYILLAR XIV. ve XV. yy’larda, feodalitenin çöküşü, yarattığı edebiyat biçimlerinin yok oluşunu da birlikte getirirken, krallık gitgide artan bir önem kazandı. Büyük kronikçiler arasında, Froissart, bir toplumun sonunu ve derebeylerin yiğitliklerini anlattı. Commynes, Louis XI’in etkileyici bir portresini çizdi. Şövalyelik ülküsü artık ölmüş ve onun yerini daha o tarihlerde, Rönesans’a yakın pozitif […]
XI. Yüzyıldan XIV. Yüzyıla Kadar Fransada Edebiyat, Geleneksel olarak, aklı, klasikçiliği, bilgeliği, ilimliliği, açıklığı, insanı dile getiren Fransız edebiyatı, çeşitli, zengin, özgür ve kentsoyludur. Fransız edebiyatı dokuz yüzyıl boyunca bütün türlerde yapıt vermiş, bazı türleri yaratmış, bazı türleri de olgunluğa kavuşturmuştur. OLAĞANÜSTÜLÜK ÖĞELERİ. Olağanüstülük olayı kuşkusuz XI. yy’dan XIV. yy’a kadar feodal edebiyatın dilini belirgin kılan […]
ULAŞIM Ulaşımdaki canlılık, karşılıklı ilişkilerdeki ilerleme ve turizm patlamasıyla hızla gelişmektedir. Paris çevresini saran demiryolu ağı, elektrikle donatım, yeni malzeme kullanımı ve elektrikli ya da Diesel motorlu lokomotiflerin kullanılması gibi yenileştirme önlemlerine konu olmaktadır: Yolcu taşımacılığı önemini korurken, yük taşımacılığı azalmaktadır. Karayolları ağının özel arabaların artışıyla her zaman orantılı olmaması nedeniyle, geniş bir otoyol ağı […]
Fransa Sanayisi, Sanayilerin coğrafi dağılımı XIX. yy’dan bu yana hiç değişmemiştir; Kuzey, Kuzeybatı, Paris ve Lyon bölgeleri büyük sanayi bölgeleridir. Bununla birlikte, enerji ve hammadde kaynaklan değiştiğinden, XIX. yy’dan kalma sanayi kolları gerilemektedir. Kömür üretimi, dokuma sanayisi ve düşük kapasiteli Lorraine demir yatakları üstüne kurulan demir-çelik sanayisi için durum böyledir. Doğal zorunluluklardan doğan ve yeni enerji […]
Fransa’da Tarım ve Hayvancılık, Fransa’da ekili alanlar kadastrolu ulusal toprakların % 60’ını (yaklaşık 34,5 milyon hektar) kaplar; bu da ekilebilir topraklar (17 M ha), otlaklar (14 M ha), bağlar, meyve bahçeleri ve kavaklıklar arasında paylaşılmıştır. Alp, Pirene, Jura ve Vosges dağlarında, ülkenin doğu kesiminde Provence’ta ve Landes’larda yer alan ormanlar, 13,5 M ha’lık bir alanı kaplar. […]
Son Yorumlar