Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti, önce S.S.C.B’ne yaklaştı, sonra Çin-Sovyet çatışmasında Çin’in yanında yer aldı. 1972 Kasımında yeni bir anayasa kabul edildi: Kim Î1 Sung cumhurbaşkanı seçildi, bir ay sonra yapılan seçimlerde İşçi Partisi oyların % 100’ünü aldı.
Ülkede tarıma elverişli topraklar azdır (% 5’i pirinç tarlası olmak üzere, ülkenin % 16’sı). Başlıca ürünler pirinç, buğday, soya, tütün ve pamuktur. 1946’daki tarım reformu sırasında 960 000 ha toprak dağıtıldı; 1954’te küçük topraklar ortaklaşa çiftliklerde toplandı; 1959’da ailelerin çoğu kooperatiflerde çalışmaktaydı. Makineleşme ve sulamadaki ilerlemeler sayesinde tarım üretimi önemli ölçüde arttı.
Kuzey Kore’nin önemli yeraltı gelir kaynakları vardır: Pyongyang, Sarivon ve Kilchu bölgelerinde kömür, kuzeybatıda (Musan ve Chong- jin’de) demir filizi çıkarılır; tungsten, boksit, bakır ve petrol önemli gelir kaynakları oluştururlar. Elek¬trik enerjisi aşağı yukarı bütünüyle akarsulardan sağlanır; kuzeydoğuda çok sayıda santral vardır.
İlk üç yıllık ‘(1954-1956) planda ağır sanayiye öncelik verildi; 1956’da sanayi üretimi 1949’daki- nin iki katma çıktı. 1957-1962 beş yıllık plan hedeflerine yalnızca üç yıl içinde ulaşıldı, ama onu izleyen yedi yıllık plan (1961-1967) 1970’e kadar uzatıldı. Bir darboğazın so-nucu olan bu gecikme kuşkusuz iki nedenle açıklanabilir: Ordu yatırımlarının iktisadın zararına işlemesi ve Kuzey Kore’nin sanayi ve askerî donanımı açısından sıkı sıkıya bağımlı bulunduğu S.S.C.B’yle arasının açılması. 1971 yılı, altı yıllık (1971-1976) planın başlangıcı oldu. 1972’de bütçe 1971’dekine göre % 14 oranında arttı, katışıklı ulusal ürün 1976’da 25 000 milyon dolardan 1978’de 46 000 milyon dolara yükseldi. 1977’de Kuzey Kore, ağır bir iktisadi bunalım dönemine girdi: Yö- neticilierin hızlı bir teknolojik gelişme sağlama isteğine karşılık, dış borçlar büyük ölçüde kabarmıştı. Bu duruma çözüm olarak, ikinci yedi yıllık planda (1978-1984) enerji, özellikle de kömür üretiminin yoğunlaştırılması, çelik ve kimyasal gübre gibi üretim alanla- rınınsa güçlendirilmesi öngörüldü.
1987’de uygulamaya konan üçüncü yedi yıllık planda (1987-1993) büyüme hızının % 7,9 olması öngörülürken, dış siyasette Çin ve
S.S.C.B’yle ilişkilerin geliştirilmesi için girişimlerde bulunuldu. 1988 Ağustosundan başlayarak, Kuzey Kore ile Güney Kore heyetleri arasında görüşmeler yapıldı ve Kuzey Kore başkanı Kim İl Sung, iki Kore’nin mutlaka ve kısa sürede birleşmeleri gerektiğini öne sürerek, her iki devletin eşit oranda temsil edileceği bir konfederasyon oluşturulmasını önerdi. 24 Mayıs 1990’da Kim İl Sung, beşinci kez cumhurbaşkanlığına seçildi. 1991 Ocağından başlayarak S.S.C.B. ve Doğu Avrupa ülkelerinin petrol dışsatımını uluslararası pazar fiyatı üstünden dolarla yapmaya başlamaları, petrolünü S.S.C.B’den satın alan Kuzey Kore’nin, 1970’ten sonra hep açık vermiş olan bütçesindeki gediği büyüttü. 1991 Eylülünde Kuzey Kore ve Güney Kore Birleşmiş Milletler’e üye alınırken, iki ülke arasında Kore yarımadasında nükleer silahların kaldırılmasına ilişkin bir anlaşma imzalandı.
Son Yorumlar