Bitkiler için olumsuz sonuçlar ortaya çıkaran yani bitkilerin gelişmesini engelleyen çözünebilir tuzlar aslında bitkilere zararlı bir yapıdadırlar. Mevcut tuzların karışımları, alaşımları farklı etkiler gösterebilir. Hızlı bir şekilde yok olma ve gelişim sorunu gibi örnek verebiliriz. Farklı bitkiler aynı dozajda tuzun sayesinde yine farklı bir şekilde gelişim sağlarlar. Bitkilerin tuzdan etkilenmesini iki ana temel de toplayabiliriz. Osmotik basıncın toprak üzerinde etkisinin yüksek olması sonucunda bitkinin su alması ve sudan faydalanması güçleşir. Bir diğer temel madde ise tuzların bitkiler üzerinde metabolik ve beslenme olarak fonksiyon bozulmasıdır. Osmoz bir bitkinin çözücü özelliği olan maddenin yani toprağın az olan ortamdan yoğun ortama geçişi esnasında bir zar ile buluşur bu zarın görevi ise bitkinin fazla enerji harcamasına engel olmaktadır.
Bitkilerin toprak vasıtası ile suyu almaları şu şekilde gerçekleşmektedir. Her bitkinin bir kökü vardır. Adeta toprağa sıkı bir şekilde tutunan bu kökler su ile buluştuklarında absorbsiyon yardımı ile su yun içindeki besin maddesini almayı başarırlar. Bu süreç düşük güçte osmotik basınçtan yükseğe osmotik basınca göre ilerlemektedir.
Bitkilerin su dengesini sağlayan en önemi etkenlerden birisi hiç şüphesiz gübrelerdir. Gübre sayesinde toprağa karışan su bitki kökü ile gövdeye ilerler ve bu gövde sayesinde suyun içerisindeki yararlı maddeler alınmaktadır. Toprağın tuzlu olması birçok yönden bitkiyi olumsuz yönde etkilemektedir.
Turgor, bitkinin su almasından sonra devreye girer ve basınç nedeniyle bitinin gövdesinde ve hücre çeperlerine uyguladığı basınç diyebiliriz.
Yazı başlığımızdaki sorunun net cevabı alabilmeniz için kısaca gübreleme sırasında Osmoz ve turgor ’un bitki üzerindeki etkisi gübrenin içerisinde bulunan tuz ile ilgilidir. Yoğun bir tuz tabakası mevcut ise bitkinin yeterince su almamasından kaynaklıdır. Eğer bitkinin gübreden gelen tuzdan etkilenmemesi için turgor, yeterince su alması ise turgor olarak tabir edilir.
Son Yorumlar