Kabaca insan görünümünde olmaları nedeniyle üst yapılı maymunlara verilen ad.
İnsansı maymunlar, şempanzeler, goriller ve orangutanı içine alan insansı maymungiller (Pongoidae) ve uzun kollu maymungiller (Hylobatidae) ailelerini kapsar. Bu son aile, bazı sistematikçiler tarafından insansı maymunların dışında tutularak köpeğimsilere bağlanır. Ayrıca, insan soyunun kökeninde yer aldıkları için ilgi çekici olan fosil insansı maymunlar da vardır. Bunların bulunduğu en eski devir Oligosen’dir: Bu devirde, altçenesinde V biçiminde uzantılar bulunan çok küçük Parapithecus yaşamıştır. Aynı devirde yaşamış olan Propliopithecus daha büyüktür ve Miyosen ile Pliyosen’deki çeşitli insansı maymun soylarının kökeninde yer alır. Bu soylardan birinin kökeni jibonlara (uzun kollu maymungillere) kadar gider. Bir başkası, aynı biçimde Oligosen’de yaşamış ve 1966’da Mısır’ın El Fayyum ilinde bulunmuş olan Egyptopithecus’tur. Bu maymunun dişleri insanın dişlerini andırır, ama bazı özellikleri (üyelerinin ağaçta yaşamaya uyarlanmış olması, büyük bir olasılıkla kuyruğun bulunuşu) onu, insan soyundan uzaklaştırır. Bununla birlikte, bu cins, bir yandan goril ve şempanzeyi, öte yandan Hindistan’daki Ramapithecus’u anımsatan, Avrupa, Kenya ve Hindistan Miyosen’in Dryopithecus ‘unun (ya da Proconsul) kökenine yakın bir yerde yer alır. Ramapithecus kuşkusuz, Australopithecusların ve dolayısıyla modern insanın atasıdır. Doğu Afrika Miyosen’in Kenyapithecus’u, genelde Ramapithecus’a benzer. Çin ve Hindistan’ın Pliyosen ya da Alt Pleyistosen’in Gigantopithecus’una gelince, bilinen tek parçası olan altçenesinin büyüklüğünden, bu cinsin, maymunların en büyüğü olması gerekir.
Şempanzeden Jinona
Günümüzde yaşayan insansı maymunlar, her ne kadar goril kısmen yerde yaşarsa da, özellikle ağaçta yaşama alışkanlığında olan kuyruksuz, büyük maymunlardır. Dört ayakları üstünde yürürler. El parmaklarının arkası üstüne dayanırlar. Bununla birlikte, jibonlar kollarını dengeleyici gibi kullanarak, birkaç saniye ayakları üstünde yürüyebilirler. İnsansı maymunların tırnakları yassıdır. Beyinleri, öbür maymunlarınkinden çok daha fazla gelişmiştir. Bununla birlikte, kafatasının iç hacmi, insanınkinin çok altında kalır: Bu hacim, jibonda 105 sm3, orangutanda 435 sm3, şempanzede 450 sm3 ve gorilde 620 sm3’tür. Üstelik yüzlerinde, insanda bulunmayan, ileriye doğru bir çıkıntı vardır. Kafatası her zaman dolikosefaldir. Kaş kemerleri bir çıkıntı oluşturur. Köpek dişleri kuvvetlidir. Ön üyeleri çok uzundur. Memeleri, insan türündekinden daha küçük hacimlidir. Günümüzdeki insansı maymunlar tropikal Afrika’da ve Güneydoğu Asya’da yaşarlar. Afrika’da şempanze ve goril görülür. Şempanzenin (Pan troglodytes), Gine’den Tanzanya’ya kadar yayılmış çeşitli ırkları vardır; boyu 1,40 m’dir, ama Pigme ırkının boyu ancak 95 sm’ye erişebilir. Şempanze, bütün insansı maymunların ruhsal bakımdan en gelişmiş olanıdır. Goril (Gorilla gorilla) günümüzde yaşayan en büyük maymundur; boyu 2 m’ye erişebilir; Gabon ve Kamerun’da yerleşmiş kıyı gorili ile Zaire’nin doğusunda yaşayan dağ gorili birbirinden ayırt edilir. Orangutan (Pongopygmaeus), 1,50 m boyunda, alışılmışın dışında görünümü olan, kızıl tüylü bir maymundur; Borneo ve Sumatra’da yaşar, jibonlar, Çinhindi, Sumatra, Birmanya ve Assam’daki ormanlarda yaşayan, çok uzun kollu, çok hareketli maymunlardır. Boyları genellikle 1 m yüksekliktedir ve beyazımsı ya da siyah tüylü olurlar. En büyüğü, Sumatra’da yaşayan siyamangdır (Symphalangus). Bu maymunun gırtlağının altında, çınlamalı bir ses çıkarmasına yarayan büyük bir kese (gırtlak kesesi) vardır.
Son Yorumlar