Bazı yassı solungaçlı yumuşakçaların. mantosuyla kabuğu arasına yabancı bir cisim (kum tanesi, vb.) girdiğinde, manto tarafından rastlantı sonucu oluşturulan cisim.
Manto epitelyumu, yabancı cismin girişine bir kendi kendine koruma süreciyle tepki gösterir ve çoğu kez bir epitelyum torbalanmasına ya da inci kesesi oluşumuna yol açan yabancı cismin çevresinde, almaşık olarak konkiyolin ve kalsitten eşmerkezli tabakalar oluşturur. İncilerin “pırıltısı” bu eş merkezli tabakaların ışık girişimi oluşturmalarından kaynaklanır. Bir inci ancak birçok yılda oluşur. Değerli inciler, tropikal bölgelerdeki sıcak ve berrak denizlerde yaşayan inci istiridyeleri (Pinctada) tarafından oluşturulurlar. Eskiden inci istiridyeleri, bu iş için özel olarak yetiştirilmiş yerliler tarafından çeşitli derinliklere dalarak toplanırdı. Günümüzdeyse, istiridyeler daha çok dalgıç kispetleri ve özel dalma aygıtları kullanılarak toplanır.
Üretme İnciler
Uzak doğu’da inci bu cismi oluşturan yumuşakçanın yaralanmasıyla elde edilir. Önce kabuğun çenetlerinden biri, içine bir tel parçası sokmak için delinir, sonra kabuklu hayvan yeniden yaşadığı ortama bırakılır. Telin sivri ucuyla yaralanmış olan hayvan, bu yabancı cismin çevresinde yavaş yavaş sertleşen ve öbür birikim maddeleriyle güçlenen sedefli maddeden bir tabaka oluşturur. Bundan sonra yumuşakça yeniden avlanır.
XVIII. yy’da Linnaeus, bu yöntemi bulduğunu sanmış ve bu buluşu Göteborglu bir tüccara satmıştı, ama tüccarın denemeleri yararlı sonuç vermedi. 1912’ye doğru K. Mikimota, istiridyenin içine, küçük bir doğal inciye benzer sedef, cam ya da porselenden küçük bir yuvarlak cisim koymayı düşündü. Sedef tabakalarının birbirini izleyen birikimleri sonucu inci büyüdü ve 7 yılda güzel bir parlaklık kazandı. Bununla birlikte, böyle bir üretme inci (kültür incisi) doğal inciden farklıdır, bu nedenle de doğal incinin değeri daha yüksektir. Bu tür incilerin üretilmesi, özellikle Japonya da yapılır, elde edilen inciler çelikten bir aygıtla işlenir.
Yapay İnciler
İnci yapımının çeşitli yöntemleri vardır. En yaygın olanlardan biri, özel bir cam kullanarak bundan elden geldiğince kusursuz yuvarlaklar yapmak, sonra bunları koruyucu jelatinli bir maddeyle (incibalığı ya da ringa balığının küçük pullarını içerir) sıvamak ya da doldurmaktan oluşur. Söz konusu incilerde, parlak ışık, pulların çeşitli tabakalarındaki ışık girişimiyle elde edilir.
Son Yorumlar