Klasik radyoelektrik frekanslarının çok üstünde, ama ışığın frekansının altında olan, 1 gigahertz (109 hertz) ile 300 gigahertz arasında yer alan frekans.
Hiperfrekansların devirleri (periyotları) 1 nanosaniye (10-9 saniye) ile 3 pikosaniye (3,10‘12 saniye) arasında, dalga boylarıysa 30 cm ile 1 mm arasındadır. Hiperfrekansların ilk kullanım alanı radar olmuş, daha sonra Hertz dalga demetleri aracılığıyla telekomünikasyonda kullanılmışlardır. Günümüzde her frekans, bir Hertz kanalı içinde 3.600 telefon hattı, saniyede 140 milyon bit (sayısal işaretler söz konusu olduğunda) ve ses modülasyon hatlarıyla bağdaştırılmış olan birçok renkli televizyon kanalı taşıyabilir.
Antenlerin yüksek yönelticilik gücü sayesinde, bir düğüm noktası, altı ayrı doğrultunun ulaşımını sağlayabilir ve dolayısıyla 500.000 telefon hattına eşdeğer bir kapasitesi vardır, jeostasyoner uyduların kapasitesi 6.000 – 12.000 telefon hattı arasındadır. Ayrıca Evren’de yayınlanan hiperfrekanslar radyoteleskoplar tarafından yakalanırlar; uzak gökadalara ilişkin yayınım ya da yutulmaların hiperfrekanslı Hertz dalga tayf ölçümü “su deliği” adı verilen özel bir bandın yararını ortaya koymakta (1,42-1,72 GHz) ve “antimazer” denilen olayın yol açtığı, 4,83 GHz’deki ilginç bir yutulma olayını göstermektedir.
Son Yorumlar