VI. yy’ın sonunda İtalya’ya yerleşmiş Germen halkı.
Mit geleneğine göre Lombardlar, büyük bir olasılıkla İskandinav kökenine bağlanırlar. Bununla birlikte, kendilerinden ancak I. yy’ın başında söz edilmeye başlanmıştır. Gerçekten de bu yüzyılda Lombardlar Aşağı Elbe bölgesine yerleştiler, daha sonra Aşağı Avusturya yönünde güneye doğru göç ettiler. Bu göç hareketi, I. ve V. yy’lar arasında yavaş ve önemsiz bir biçimde gerçekleşti. VI. yy’da Pannonia’ya giderek yan göçebe bir yaşama genel valiliği) içinde kalmasını sağladı. Ama Bizans, Lombardlarm Güney İtalya’ya yerleşmelerini önleyemedi; bunun sonucunda da Spoleto ve Benevento dukalıkları kuruldu. Alboin’in 572’de öldürülmesiyle yerine geçen Cleph de iki yıl sonra ölünce yerine başkası geçmedi. Lombardlar dukalar tarafmdan yönetilen otuz kadar silahlı çete oluşturdular. Temel düzenleme dukalıktı ve Lombardlar dukalıklara kalabalık topluluklar halinde yerleştiler;toprakları kolaylıkla ele geçirdiler ve Roma aristokrasisinilıyı bir araya toplayan krallar, 626’dan sonra başkenti Pavia olan Lombard Krallığı’nı sağlam temellere oturtmayı başardılar.
Buna karşılık Güney dukalıkları Spoleto ve Benevento özerkliklerini korudular. Önceleri çoktanrılı ve Ariusçu olan Lombardlar, bütün İtalya’yı denetimleri altına almak istediklerinden VII. yy. ortalarına doğru Katolikliği benimsediler ve Roma ile sürekli olarak anlaşmazlığa düştüler. Papalar özerkliklerini kurtarmak için uzun süre Bizans’a dayandılar ama bu desteğin orbiçimi benimsediler. Bizans ile ilişki kurarak, Franklara, özellikle de İtalya Ostrogotlarına karşı askeri eylemlere katılan imparatorluk ordusunda yer aldılar. Daha sonra kral Alboin halkını yarımadaya yöneltmeye karar vererek 568’de Friuli’ye girdi; Bizans direniş saflarının VII. yy. ortalarına kadar varlıklarını sürdürmelerine karşın Po ovası hızla işgal edildi. Üç yıl süren bir kuşatmadan sonra, Pavia istilacıların eline geçti. Birkaç yıl sonra Bizans’ın tepkisi, imparatorluk otoritesinin Aşağı Po vadisinden Roma’ya kadar uzanan bir alan (Raven kendilerinden aşağı bir konuma düşürdüler.
Krallar Ve Dukalar
Bizans’a karşı yeniden savaşa giren Lombardlar, 584’te krallık düzenini yeniden kurdular. Başlıcaları Agilulf (590-616), Rothari (636-652), Cunipert (688-700) olan krallar dukalara otoritelerini kabul ettirmek için bütün VII. yy. boyunca zorlu bir mücadeleye giriştiler. Geniş toprakları olan ve gastaldlar gibi kendilerine bağlı yardımcılara dayanarak çok sayıda bağımtadan kalkmasıyla Karolenjlere yöneldiler. Frank Krallığı önce Lombardlarla ittifak kurma yolunu seçti, ama Kısa Pepin ittifaka son vererek Papalığın tarafını tuttu. Böylece Lombard Krallığı’nın Karolenj İmparatorluğu’ na katılmasına neden oldu. 774’te Charlemagne, Pavia’yı ele geçirerek kral Didier’i tutsak aldı ve kendini Lombardların kralı ilan etti. Güney İtalya dukalıkları, daha sonraları Karolenj egemenliğini kabul etmek zorunda kalacak olan Lombard dukalıklarının ellerinde kaldı.
Son Yorumlar