ACCİAİUOLİ (Donato)
İtalyan hümanisti (Floransa 1429-Milano 1478). Plutarkhos ile Aristoteles’den Latinceye tercümeler yaptı. Charlemagne’ın hayatı üzerine yazdığı latince eserini, 1461’de kral Louis XI’e sundu.
NİCCOLO (Montegufoni 1310-Napoli 1365), Giovanna I zamanında Sicilya sarayının has hazine nazırı. Doğu Latin imparatoriçesi Valois’li Catherine II tarafından oğulları Robert, Louis ve Philippe de Tarente’m yetiştirilmesi ile görevlendirildi. Yunanistan’a geçti ve 1334’te Lechaena ve Mandria malikânelerini aldı. 1336 ile 1338 arasında imparatoriçeden Eleia, Akhaia ve Messenia’da bir sürü malikane elde etti. Niccolo, Akhaia ülkesini teşkilâtlandırmayı ve Bizans’a karşı savunmayı denedi. Sanat ve edebiyat meraklısı olarak Mora Kroniği’nin tertibine nezaret etti ve böylece Yunanistan ile Batı arasında kültür alış verişini destekledi. Melfi, Malta, Gozzo kontu ve Korint baronu olan Niccolo, Doğu Latin imparatoru Taranto’lu Robert II adına idareye devam etti ve aile mülklerini arttırmaya çalıştı. RANİERİ I [öl. 1394] öncekinin yeğeni ve mânevi evlâdı, 1366’dan önce Votitsa baronu ve Korint beyi oldu, topraklarını Pelopofles’in bütün kuzeydoğusuna kadar genişletti. 1385’te Atina dükalığını ellerinde bulunduran Katalonyalılara saldırdı ve 1387’de bütün bu bölgeyi ele geçirdi. 1394’te Sicilya’nın napolili kralı Âlicenap Ladislas’tan Atina dukası unvanını aldı. ANTONIO I [öl. 1435], Atina dukası (1405-1435), Ranieri I’in evlilik dışı oğlu.
Babasının iradesi ile önceleri sadece Tebai ve Livadia beyliklerini elinde bulundururken, Yunanlıların yardımıyla dukalığı yeniden kurdu. Türklerin gözüne girmeyi başardı. Attika ve Boiotia’ya otuz yıllık barış sağladı, başşehrini güzelleştirdi. RANİERÎ II [öl. 1451], Atina dukası (1435-1439 ve 1441- 1451), öncekinin yeğeni ve vârisi, kardeşi ANTONİO II’nin tahtı gasbetmesine (1439-1441) ses çıkarmadı ve ancak onun ölümünden sonra tekrar tahta geçti. FRANCESCO İ, Atina dukası (1451-1456), Ranieri II’nin oğlu Anası Clara Giorgio’nun vesayeti altında hüküm sürdü. FRANCESCO II, Franco denir (öl. 1460), 1456’da Atina dukası, Antonio IFnin oğlu Fatih Sultan Mehmed’in tuttuğu bir insandı, onun muvafakati ile dukalık tahtını ele geçirdi. Clara Giorgio’yu öldürttü. Fakat aynı yıl Padişah tarafından tahtı elinden alındı, dört yıl sonra da öldürtüldü.
ACCİUS (Lucius)
Roma’nın en büyük trajedi yazarı (Pisaurum, M.ö. 170 Ö1. M.ö. yaklş. 84). Kırk beş piyesinin kiminde Yunanlıları, özellikle Euripides’i taklit etmiş, kiminin de konusunu Roma’dan almıştır. Eserlerinin bugüne kalan parçalarından, milli gurur duygusuna önem veren bir yazar olduğu anlaşılır.
ACCUM (Friedrich)
Alman kimyacısı (Bückeburg 1769-Berlin 1838). 1793’ten 1822’ye kadar Londra’da profesör olarak çalıştı, şehrin gaz ile aydınlatılmasını sağladı.
ACCURSİO (Francesco)
[Fransızca, François Accurse], İtalyan hukuk bilgini (Bagnolo, Toscana 1185’e doğru Bologna 1263’e doğru). Metin şerhçilerinin en önemlisi ve Roma hukukunu yenileştiricilerden biri. Magna Glossa’yı yazdı. Oğlu FRANCESCO (1225-1293) da seçkin bir hukuk bilginiydi. Dante Cehennem’inde ona bir yer ayırmıştır.
ACCURSİO (Mariangelo)
İtalyan hümanisti (Aquila 1480’e doğr.-ay.y. 1546). Roma’da arkeoloji araştırmaları yaptı, latince metinlerin (Ausonius, Ovidius, Claudianus, Ammianus Marcellinus, Cassiodorus) baskılarını yayımladı. Bazı eskiçağ terimlerini kullanan çağdaşı latin yazarlarının gülünç olduklarını göstermek için, 1531’de hicivli bir diyalog yazdı.
Son Yorumlar