Karadeniz Bölgesi Bitki Örtüsü Akarsuları ve Gölleri

Karadeniz Bölgesi Bitki Örtüsü

Karadeniz bölgesinde bitki örtüsü üstünde iklim özellikleri etkisini gös­terir. Bol yağış ve uygun sıcaklık, ağaçların gelişmesine olanak sağla­mıştır. Deniz düzeyinden başlayarak 600-800 m’ye kadar bodur gövdeli ve yayvan yapraklı ağaçlardan oluşan nemcil nitelikli etek ormanları yer alır. Yağışların az olduğu (Trabzon çevresi) ya da zeminin fazla geçirimli olduğu (Zonguldak) yerlerde, bu or­man, kurakçıl bir nitelik taşır ve Ak­deniz maki bitki örtüsü özelliklerini gösterir. Doğu Karadeniz’de etek or­manlarında ormangülü, eğreltiotu, yabani asma ve çeşitli sarmaşık türle­riyle yayvan yapraklılardan meşe, kestane, gürgen ve fmdık görülür. Etek ormanlarının üstünde, 600- 1200 m’ler arasmda daha çok yayvan yapraklı ağaçlardan oluşan kayın, gürgen, kızılağaç toplulukları uza­nır. 1 200-1 600 m’ler arasında yay­van ve iğneyapraklı ağaçlardan olu­şan karışık ormanlar görülür. 1 600 m’den sonra iğneyapraklı ağaçların meydana getirdiği orman baüda 1900 m’ye, doğuda 2 000 m’ye kadar sürer. Başlıca iğneyapraklı ağaçlar la­din, köknar, sarıçamdır. Ormanın so­na erdiği yükseltiden başlayarak 1200-2400 m’ye kadar nemcil dağ ça­yırları görülür. Dağların iç sıraların­da orman kurakçıl bir özellik kaza­nır. Meşeler artar; iğneyapraklılar arasmda sarıçam ve karaçam daha çok görülür. Dağ sıraları arasında yer alan çukur ovalarda ve vadi tabanla­rında ağaçlı bozkır, yer yer de yalnız­ca bozkır görünümleri vardır.

Karadeniz Bölgesi Akarsuları ve Gölleri

Karadeniz bölgesi ülkemizde akarsu ağının en sık olduğu bölgedir. Yağış­ların bol olmasının ve mevsimler ara­smda az çok düzenli dağılmasının da bunda etkisi vardır. Akarsuların bir bölümü kıyı dağlarının denize bakan yamaçlarından iner (Trabzon’un do­ğusunda Değirmendere); bir bölümü de kıyı dağlarının gerisinden doğa­rak denize ulaşmak için bu dağları enine aşar (Melet. Devrekâni, Harşit, Çoruh, Kelkit, Filyos). Kızılırmak ve Yeşilırmak’ın Çekerek kolu bölge dı­şından doğarak bu bölgeden denize dökülürler. Sakarya ırmağı da bölge dışından doğar, ama bölgenin güneybatısında küçük bir kesimden ge­çerek Marmara bölgesinden denize dökülür. Bölgenin akarsuları, yağ­murlarla beslenmelerine karşın, ara­zinin dağlık olması yüzünden dü­zensiz akımlı sellere benzerler. Şid­detli yağmur ve kar erimeleriyle dü­zeyleri yükselir; en yüksek düzeye ilkbahar aylarında ulaşılır; yağmur­lar kesilince ve kar erimesi durunca da su düzeyi azalır.

Karadeniz bölgesinde büyüklük ba­kımından önemli göl yoktur; ama bölgenin bitki örtüsü bakımından zengin olması göllerin doğal güzel­liklerini artırarak, turizm açısından önem kazanmasını sağlamıştır. Batı Karadeniz bölümü göller bakımın­dan oldukça zengindir. Bolu ili sınır­ları içinde Abant gölü, çevresi çam ağaçlarıyla süslü küçük bir göldür; ulaşım olanaklarının kolaylığı, çev­resinde dinlenme tesislerinin bulun­ması, bu gölü hafta sonları çok sık gi­dilen bir yer durumuna getirmiştir. Aynı ilin sınırları içinde bulunan ve Yedigöller adı verilen göller grubu, bölgenin turizm açısından önem ta­şıyan gölleridir.

Büyük göl, Derin göl, Nazlı göl, Sazlı göl bunlar arasındadır. Birkaç küçük göl mevsimlere göre su bulundurur. Batı Karadeniz bölümünün gölleri arasında Bolu ile Gerede arasında Ça­ğa gölü, Düzce ovasının kenarında Efteni gölü sayılabilir. Orta Karade­niz bölümünde Amasya ili sınırları içinde Borabay gölü, çevresindeki te­sislerle çevre halkının dinlenme ge­reksinmesini karşılar. Kızılırmak deltasında Balık gölü, Yeşilırmak deltasında Semenlik gölü yer alır. Doğu Karadeniz bölümünde Sera gö­lü, Trabzon-Akçaabat arasmda 1950’de bir yer kayması sonucunda oluşmuştur. Tortum gölü, gölden çı­kan suların oluşturduğu Tortum şe­lalesiyle birlikte bölgenin doğal gü­zelliklerinden birini oluşturur. Böl­genin gölleri arasında Doğu Karade­niz bölümünün buzul gölleri sayıla­bilir. Buzul gölleri içinde en büyüğü Kaçkar dağı üstündeki Yıldız gölü­dür; Karagöl dağı üstünde Elmalı göl ve Camili göl bu tür göller arasında sayılabilir.

Hadi Paylaş!