Maske, Boyalı karton, kumaş, deri, plastik, vb’nden yapılan ve çeşitli amaçlarla kullanılan yapma yüz.
Maskelere her dönemde ve aşağı yukarı dünyanın her yerinde raslanır. Bazı Avrupa ülkelerinde sürmekte olan maske kullanımının kökeni, Eskiçağ’a kadar uzanır; etnoloji uzmanları maske kullanımına, “arkaik” olarak adlandırılan hemen hemen bütün kültürlerde raslamışlardır. Maskenin, gizleme, benzeme, yanıltma gibi pek çok işlevi vardır.
Ölü Maskeleri
Maskeleri ölülerin yüzlerini kaplamada ilk olarak kullananlar kuşkusuz Eski Mısırlılar olmuştur; maske ölüyü henüz ayrılmış olduğu canlılar dünyasından ayırmaya yarar ve öbür dünyada başlayacak olan büyük yolculuğa çıkışı belirtir: Bir dünyadan bir başka dünyaya, yani simgelediği ölüler dünyasına geçişin belirtisidir bu. Eski Yunan’da maske ilk olarak Mykenai’de ortaya çıktı. Doğrudan doğruya ölünün yüzünün kalıbım oluşturan maske, sertliği vurgular, apansızın donup kalmış olan yaşamın bir izidir.
Tiyatro Maskeleri
Sahnede kullanılan maskeler, Yunan trajedisiyle birlikte, Dionysos şenlikleri sırasında ortaya çıktı. O tarihten sonra, başlangıçta tanrı onuruna yapılan kutlamalarm bir bölümünü oluşturan tiyatro gösterilerinde de maske kullanılmaya başlandı. Eskiçağ tiyatro binaları çok büyük boyutlarda olduğu için izleyicilerin çoğu sahneden, oyuncuların gözlerini seçemeyecek, hatta yüz çizgilerini ayırt edemeyecek kadar uzakta otururlardı. Bu engeli ortadan kaldırmak için, yüz çizgileri iyice belirgin olan ve biçimleri, sahnedeki oyuncunun canlandırdığı kahramanın karakterine göre değişen maskeler kullanılmaya başlandı. Kimi zaman, günümüzdeki modern maskeler gibi yalnızca yüzü örten maskeler kullanılırdı, ama çoğunlukla maskeler kahramanın başını temsil eder ve oyuncu tıpkı bir başlık giyer gibi bunu kafasma geçirirdi. Kimi zaman da maskeler, çizgileri değişik duyguları yansıtan ve oyuncunun küçük bir baş hareketiyle yerine göre değiştirebileceği iki yüz taşırlardı.
Son olarak, maskelerin her zaman az çok açık olan dudakları normal olarak sesi yükseltmeye yarayan maden levhalarla donatılırdı.
Çeşitli Maskeler
Önceleri ağaç kabuklarından, daha sonra da deri, ağaç ve tunçtan yapılan maskeler, canlandıracakları kahramanın karakterine bağlı olarak acıklı, güldürülü, yergili maskeler olarak sınıflandırılırlardı ve bu sınıflardan her biri çok değişik çeşitler içerirdi. Sözgelimi, yalnızca trajedi için 25 tip maske vardı.
Eski Attike komedisinde hemen hemen her zaman canlı, yaşayan kişiler sah- nelenirdi; bu yüzden de kullanılan maskelerde, söz konusu kişilerin çizgilerini, az çok karikatürleştirilmiş biçimde sunmak gerekiyordu. Ayrıca koro üyelerinin ve bazı fantastik kahramanların kimi zaman, Aristopha- nes’in Kurbağalar (Batrakhoi) ve Kuşlar’mda (Ornithes) olduğu gibi, maske takması gerekirdi. Yaşayan kişilerin sahnede canlandırılması yasaklanınca bu maskelerden vazgeçilerek komedi için de trajedide olduğu gibi özel maskeler oluşturuldu, ama komedi maskelerinin sayısı daha yüksekti. Başlıca kahramanları Silenos, satyroslar ve Dionysos’un öbür arkadaşları olan yergili dramlardaki maskeler genellikle bilinçli olarak gülünç görünümde hazırlanmış maskelerdi. Roma’da maske daha çok eğlenceli oyunlarda kullanıldı. Diomedes’e göre, oyuncular yalnızca peruka kullanıyorlardı; trajedi ve komediye Yunan maskelerinin kullanımını ilk olarak getiren Roscius Gallus oldu (İsa’nın doğumundan bir yüzyıl önce).
Doğu Maskeleri
Çin’de yapılan bale ve pantomim gösterilerinde, oyuncular ya maske takarlar ya da yüzlerini boyarlardı. Ama, Eski Yunan ve Roma tiyatrolarında görülen maske kullanımına daha çok japonlar yaklaşmışlardır. No tiyatrosunda rollerini çok ağır el kol hareketleriyle, ayin yaparcasına ya da donmuş gibi hiç kıpırdamadan gerçekleştiren oyuncuların, hem maskeleri vardır, hem de kıyafetleri son derece şıktır. Daha başka oyunlarda, sözgelimi no’lar arasmda yer alan ara oyunlarda (yani “kyogen”lerde) oyuncular maske takarlar. Doğu ve Batı dünyalarında, maskenin kökeni büyük bir olasılıkla dinsel ya da büyüseldir.
Afrika Maskeleri
Afrika’da maske, doğrudan doğruya etnik grubun yaşamım belirten çeşitli ayinlere bağlıdır; ayrıca maske, varlıklarını belli ettiği manevi güçlerin desteğidir. Yetişkinlik, cenaze, evlüik törenlerinde maske kullanımı yaygındır. Ekim işlemlerinde olduğu kadar hasat çalışmalarında da maskenin önemli rolü vardır; maske, yaşam gücünü, denetleyebilmek için, yakalar; insanlar için kötülük kaynağı olabilecek başıboş dolaşan enerjiyi yönlendirir. Törenler dışmda bile maskeler büyüsel güçlerini korurlar ve istekliler tarafından, ancak uzun bir çıraklık dönemi geçirildikten sonra kullanılabilirler. Maskeler çoğunlukla bir toplumun felsefi görüşlerinin somut görünümleri haline gelmişlerdir. Sözgelimi, günümüzde Mali’de yaşayan Dogonlarda maske (“Tanrının Kapısı” [Amıa Tan]) evrenoluşla ilgilidir. Doğaüstü özelliklerin simgesi sayılan maskenin, en küçük ayrıntılarından anlaşılan derin bir anlamı vardır.
tşk