Marconi Hayatı ve Nobel ödülü

İtalyan fizikçisi ve bilgini Marconi, (Griffone, Bologna, 1874-Roma 1937).

Bir İtalyan işadamıyla İrlanda kökenli bir kadının oğlu olan Guglielmo Mar­coni genç yaşta fiziğe,özellikle de elek­triğe karşı büyük ilgi duydu. Teknik konuları işleyen bir İtalyan dergisin­de okuduğu Hertz deneyleriyle ilgili yazı onu Bologna Üniversitesi’nde fi­zik profesörü Augusto Righi’nin de­neysel derslerini izlemeye, bunun do­ğal sonucu olarak da Hertz dalgala­rını incelemeye yöneltti. Giriştiği çe­şitli deneyler ve hocası Righi’nin öne­rileri sonucunda, Hertz dalgaları ara­cılığıyla, yani verici ve alıcı arasında tel ile bağlantı bulunmaksızın, bilgi ile­timini araştırdı.

1895’te bir gece, evinin çatı katında düzenlediği laboratuvarında araştır­malarının ilk başarılı sonuçlarını al­dı: Odanın bir ucundan öbür ucuna, tel olmaksızın bir sinyal iletebildi. Gerçekten de, bu telsiz telgraf aygıtı baş­ka araştırıcıların yaptıkları aletlerin (Branly’nin koherörü, Righi’nin osilatörü, Popov’un anteni) bir ara getiril­mesiyle gerçekleştirilmişti. Marconi’ nin kişisel buluşu,yüksek frekanslı tit­reşimlerin büyük uzaklıklara iletilme­sini sağlayan toprak prizli bir yayınım anteninin hazırlanmasına dayanıyor­du. 1896’da Cenova körfezinin La Spezia koyunda 3 km’lik bir uzaklı­ğa.telsiz bir iletim gerçekleştirmeyi ba­şardı. Bu tarihten başlayarak, ailesi­nin de desteğiyle İngiltere’ye giderek buluşunu geliştirmeye çalıştı. Burada İngiltere Postaları maşmühendisi Sir William Preece’den büyük yardım gördü.

Nobel Ödülü

Balonlar yardımıyla yükseltilmiş an­tenlerin kullanılması, iletimin 15 km kadar bir uzaklığa ulaşmasını sağla­dı ve 1898’in başlarında Marconi’nin adıyla anılan bir şirket kuruldu. Bu şirket 1899’da İngiltere ile Fransa arasında, 135 km uzaklıktan ilk bağ­lantıyı (Chelmsford ve Boulogne arasında), 1901 sonunda da Atlas Okyanusu’nun ötesine, 3 000 km’den fazla bir uzaklığa ilk olarak telsiz telgraf iletimini gerçekleştirdi. Bu başarı Marconi ortaklığına 32 geminin bu sistemle donatılması ve İngiliz kıyıla­rında istasyonlar kurulması konusun­da İngiliz Denizyolları’yla birçok söz­leşme imzalama olanağı verdi. Gitgi­de gelişme gösteren şirket kısa süre­de radyo iletişim konusunda dünyanın önde gelen yatırımcılarından biri ol­du. Bu arada birçok aygıt geliştirme­yi başaran Marconi de 1909 Nobel Fi­zik Ödülü’nü aldı.

Marconi sonraki yıllarda da aletleri­ni yetkinleştirmek için araştırmaları­nı sürdürdü. Bu çalışmalar sonucu, birleşik ve ikili verici-alıcı antenlerle, yönlendirici (içbükey aynalı) bir anten yaptı.

1915’te San Francisco ile Japonya arasında bir mesaj iletmeyi başardı. Ama Marconi’nin şirketi Fleming diyotunun getirdiği olanaklardan hiç ya­rarlanmadı ve elektroniğin bu alanda kullanımı bakımından Amerikan şir­ketlerinin gerisinde kaldı. Birinci Dün­ya savaşı sırasında Marconi grubu araştırmalarım kısa dalgalara yönelt­ti ve 1920’de Bordeaux-Croix d’Hins ile çok uzak bölgeler arasmda bir bağ­lantı gerçekleştirdi. Ama bu tarihten başlayarak şirketin tekeli hafifledi ve mesajların iletimindeki çabukluk, ni­telik ve güvenliğin zorladığı yeni ge­reklere uymak zorunda kaldı.

1921’de radyotelefondan ilk dinleyiş Fransa’da gerçekleştirildi, ,1924’ten başlayarak Marconi şirketi İngiliz Posta yönetimiyle, Avustralya, Kana­da, Hindistan ve Güney Afrika’da kı­sa dalga istasyonları kurulması için önemli bir anlaşma imzaladı. 1914’te senatör seçilen Marconi daha sonra marki unvanını aldı, 1930’da da İtal­ya Bilimler Akademisi başkanı oldu.20 Temmuz 1937’de de öldü.

Hadi Paylaş!