Bir ışınlının büyütülmüş görünüşü.
Denizlerde yaşayan mikroskopik bir hücreliler.
Işınlıların (Radiolaria) silisli iskeletleri çok ince dikenlerden, bir başka deyişle iğneciklerden oluşur. Bu iğnecikler birbirlerinden ayrı ya da birbirlerine bitişik olabilirler. Bitişik olduklarında, üstünde ince, sivri uzantılar bulunan küresel bir kabuk oluştururlar.
Denizlerin yüzey sularında, öbür plankton hayvanlarla birlikte yaşayan türlerin iskeletleri derin sularda yaşayanlarınkine oranla daha az karmaşık yapıdadır ve daha hafiftir. Bu iskeletler, kimi kez silisli kayaçları, yani radyolaritleri oluştururlar. Işınlıların oluşturduğu çamurlar okyanusların çok derin diplerine çökerler; kıyılardan uzak olan bu bölgelere döküntülü kuvars tanecikleri erişemez. Gene bu bölgelerde deliklilerin (kalker iskeletti bir hücreli mikroorganizmalar) kabukları iki nedenden dolayı bulunmaz: Kabukların dibe ulaşamadan parçalanmaları; soğuk suların kalkerli organizmalar için elverişsiz olması. Işınlıların oluşturduğu çamurlar, sözgelimi Barbados adası açıklarında olduğu kadar sıcak denizlerde de bulunur. En önemli radyolaritler,deniz altı yanardağ akıntılarıyla bir arada bulunurlar ve bazen kalınlıkları 300 m’den fazla olan arazi tabakaları oluşturabilirler. Bu koşullarda radyolaritlerin bolluğu büyük bir olasılıkla ofiyolit püskürmelerle birlikte görülen silisin çok olmasına bağlıdır.
Son Yorumlar