V. yy’da Hıristiyanlığı kabul eden Keltlerin yaşadığı İrlanda, Germen akınlarından uzakta kaldı; ama XVI. ve XVII. yy’larda İngiliz boyunduruğuna girdi. Kuzeydoğuya (günümüzdeki Kuzey İrlanda), Presbiteryen dinine bağlı İngiliz ve özellikle İskoçyalı küçük işletmeciler yerleştiler. Bunların soyundan gelenler İngiltere’ye bağlılığı sürdürmeyi isteyen ve Kuzey İrlanda’daki Katolik azınlığın tepkisine yol açan Protestan çekirdeği oluştururlar. Kuzey İrlanda’da nüfus (km2’ye 111 kişi), İrlanda Cumhuriyeti’ndekinden (km2’ye 49,6 kişi) çok daha yoğundur ve kırsal kesimden göçler nedeniyle durmaksızın kalabalıklaşan kentlerde toplanır: Kuzey İrlanda’nın merkezi Belfast (318 600 nüf.), Londonderry (88.000 nüf.) ve 20.000 nüfuslu birçok küçük kent.
İrlanda Cumhuriyeti, nüfusu Avrupa’daki en düşük (3489.000 nüf.) nüfuslardan biridir, çünkü XIX. yy’dan bu yana büyük bir dış göç dalgasının etkisindedir. Gerçekten de 1846’daki büyük kıtlıklardan önce Mandalıların sayısı 7 milyon kadardı. Ülkedeki yoksulluğun ve az gelişmişliğin nedeni ve sonucu olan dış göç, patates ürünündeki hastalığın yol açtığı büyük kıtlık sırasında hızlandı ve A.B.D’yle İrlandalıların yarısından çoğunun yaşadığı İngiltere’nin batı bölgelerine yöneldi. XX. yy’da en yoğun dönemine 1951 ve 1956 yılları arasında ulaşan ve günümüzde hafifleyen bu insan gücü yitiminden, özellikle İngiltere yararlandı. Göçmenler daha çok kırsal kesimden gelmektedir ve İrlanda’daki göç olayının, köyden kente göçün kendine özgü bir biçimi olduğu söylenebilir. Ancak, gene de İrlanda Cumhuriyetinde çalışan nüfus, günümüzde aşağı yukarı % 30 oranında çiftçilerden oluşur (bu, Avrupa’daki en yüksek oranlardan biridir). Kent merkezlerindeki gelişme, bu iş gücü fazlasını eritemeyecek kadar yetersizdir. Waterford (33.000 nüf.), Limerick (56.280 nüf.), Cork(133.270 nüf.)ve özellikle İrlanda Cumhuriyeti başkenti Dublin (502.750 nüf.) dışında, İrlanda kentleri çok küçük yerleşme merkezleri halindedirler.
Son Yorumlar