İç Anadolu bölgesinin doğal bitki örtüsü, sert bir kıştan sonra ilkbaharda yeşillenen, yaz mevsiminde yağışların yetersizliği, buharlaşmanın şiddeti yüzünden çabuk kuruyan otlukların oluşturduğu bozkırlar görünümündedir. Sonbaharda bozkırlarda yeniden bir canlanma görülürse de, arkadan kış soğuklarının bastırmasıyla, bu etkinlik çok sürmez. Doğuya doğru gidildikçe ömrü daha uzun olan otluklara ve Doğu Anadolu’da çayırlara geçilir. Eğimli yamaçlarda çalılar büyür ve ormana geçilir. Tuz gölü havzası, Konya Ereğlisi havzası ve Yukarı Sakarya düzlükleri üstünde gerçek bozkır alanları uzanır. Bozkırın başlıca türleri yavşan otu, yumak otu, üzerlik, geven ve devedikenidir. Bozkır içindeki tepeler üstündeyse meşe türleri ve bunların arasına karışmış ardıç toplulukları görülür; daha yükseklerde de karaçamlar ortaya çıkar. Vadilerde meşeliklere, yabani meyve ağaçlarına, su kenarlarındaysa söğüt dizilerine, meyve ağaçlarına, hattâ bağlara rastlanır. Ayrıca sulanarak yetiştirilen kavaklıklar da görülür.
Son Yorumlar