Avusturyalı biyoloji uzmanı ve ruhbilimci (Viyana, 1903-Altenburg, 1989).
Viyana’da karşılaştırmalı anatomi ve hayvan psikolojisi eğitimi gördükten sonra 1940’ta Königsberg Üniversitesi’nde profesör olan Konrad Zacharias Lorenz, modem etolojinin kurucularındandır.
AvusturyalI olmakla birlikte, çoğunlukla Batı Almanya’da çalışan Lorenz, Max-Planck Enstitüsü’nün yöneticisi olarak Bavyera’da Seewiesen’de hayvanların hareketleri üstüne inceleme yaptı. Hayvanların davranışlarım kavramak için onların yaşama biçimlerini paylaşmak gerektiğini düşünerek, yaşamım hayvanlarla birlikte geçirmeye başladı. Böylece zamanının büyük bir bölümünü kazlar ve ördeklerin arasında, sular içinde çırpınarak geçiren ilginç bir kişi oldu. Ayrıca küçük kargalar (Corvus monedula), köpekler, balıklar, vb’yle ilgili araştırmalar da yaparak, hayvanların davranışlarının büyük bir bölümünün doğuştan olduğu ve aynı biçimde, doğuştanlığm insanda da çok önemli bir rol oynadığı sonucuna vardı.
Lorenz, küçük karga sürülerinin sınıflandırması üstüne çok ilgi çekici incelemelere girişmiş, kazlar ve öbür türlerle gerçekten “diyalog kurma”yı başarmış ve bu yüzden kitaplarından birini Er redete mit dem Vieh, den Vögeln und den Fischen (Memelilerle, Kuşlarla ve Balıklarla Konuşurdu, 1949) diye adlandırmıştır. En önemli bulgularından biri “bağlanma”dır: Yeni doğan hayvan, ilk gördüğü varlığı (ve hattâ ilk nesneyi) annesi sanır ve ona bağlanır (kaz yavrularının Lorenz’i izlemelerinin nedeni de buydu). Lorenz, ayrıca hayvanlarda saldırganlığın önemini ortaya koymuştur. Lorenz’in savları şiddetle tartışıldı. Bilimsel tartışma, AvusturyalI bilim adamına öbür iki etoloji uzmanı Kari von Frisch ve Nikolas Tinbergen’le birlikte tıp ve ruhbilim dalında Nobel ödülünün verilmesinin (1973) ardından yeniden şiddetlendi. Ayrıca, bu fırsattan yararlanılarak gün ışığına çıkarılan bazı metinler, Lorenz’in ırkçı nazi savlarını desteklediğini ortaya çıkarmıştı. Getirebildiği açıklamalara karşın, bu olay durumunu sarstı. Lorenz’in öbür yapıtları arasında özellikle şunlar sayılabilir: So kam der Mensch auf den Hund (İnsan Köpeği Böyle Eğitti, 1949); Evolution and Modification ofBehaviour (Davranışın Evrimi ve Değişmesi, 1965); Über Tierisches und Menschliches Verhalten (Hayvanların ve İnsanların Davranışı Üstüne, 1965); Civilized Man’s Eight Deadly Sins (Uygar İnsanın Sekiz Büyük Günahı, 1973); Grundlagen der Ethologie (Etolojinin Temelleri, 1978); Dasjahr des Graugans (Boz Kazların yılı, 1979).
Son Yorumlar