İsviçreli besteci (Le Havre, 1892- Paris, 1955).
Zürih ve Paris konservatuvarlarında (Gedalge’ın sınıfı), ardından Widor ve Vincent d’İndy’nin yanında müzik öğrenimi gören Arthur Honegger, Birinci Dünya savaşının bitiminde Paris’e yerleşti. Darius Milhaud’yla dostluk kurup Altılar Grubunun oluşturulmasına katkıda bulundu.
Başlıca ustaları Bach, Beethoven, Wagner ve Franck’tı. Bu Alman etkisinin şiddeti Debussy ve Ravel’e duyduğu hayranlık nedeniyle yumuşadı. İnsanın ağırlık ve şaşkınlığını, bilincinin, vicdanının dramını yansıtmaya çalışan Honegger’in müziği Erik Satie’nin alay dolu müziğinin tümüyle karşısındadır; üstelik yaptığı besteler pek yalın sayılmaz. Kontrapunto ile armoniyi birbiriyle karıştırarak, tümüyle kendine özgü bir anlatım sistemi oluşturmuştur. Değişik estetik anlayışlarını özümleyerek kendine özgü bir dil ortaya koymuştur: Başlıca özellikleri geleneksel yapılara bağlı kalan çoktonluluk, bazen atonallik ve bir de sağlam bir çatıdır. Honegger’in müziğine büyük bir lirizm duygusu egemendir. Sanatındaki bu ikilik, onun müzik alanına olduğu kadar lirik tiyatroya ya da oratoryoya el atmasına yol açmış, bu düşünceleri nedeniyle de Altılar Grubu’nün genel düşünce biçiminden uzaklaştırmıştır. Honegger’de, düşüncedeki klasisizmle anlatımdaki romantizm bir arada görülür. Honegger çok sayıda yapıt vermiş bir müzikçidir: Bunlar arasında piyano için parçalar, keman ve piyano için iki sonat, üç dörtlü, yalnız keman için sonat vardır. Lirik müzik ve oratoryo alanındaki yapıtlarıysa Kral David (Morax’ın şiiri), judith, Antigone (Cocteau’nun şiiri), Kral Pausole’un Serüvenleri, Dünyanın Çığlıkları (Rene Bizet’nin metni), joanne DArc’ ın Yakılması (Paul Claudel’in metni), Ölülerin Dansı, Noel Şarkısı, vb’dir. Ayrıca orkestra müziği için değişik senfonik şiirler ve parçalar (Pacific 231, Rugby…] dışında beş senfoni (İkincisi yaylılar ve trompet, üçüncüsü Liturgique, dördüncüsü Deliciae Basilienses ve beşincisi Di tre re], konçertolar (piyano, viyolonsel, Oda Konçertosu), ezgiler, baleler, sahne müzikleri ve film müzikleri bestelemiştir.
Müzik eleştirmeni Collet tarafından Altılar Grubu olarak adlandırılan topluluk Georges Auric, Louis Durey, Arthur Honegger, Darius Milhaud, Francis Poulenc, Germaine Tailleferre’den oluşur; bunlara, grubun genel estetik anlayışını Le Coqetl’Arlequin’de (Horoz ve Arlecchino) belirleyen jean Cocteau’yu da katmak gerekir. Bu yeni anlayışın gerisindeyse Erik Satie’nin müzik anlayışı yer alır. Topluluk benimsediği estetik tutumla Alman romantizmine ve aynı zamanda Fransız izlenimci müziğinin karmaşıklık ve inceliğine karşı çıkar. Başlıca amacı, müziğin her türlü bildiri ve içerikten kurtarılarak elden geldiğince arındırılmasını, edebiyattan bağımsız kılınıp, kendine dönmesini sağlamaktır.
Son Yorumlar